زاهر بن عمرو الکندی

زاهِر بن عَمرو، از دوستان و یاران عَمرو بن حَمِق خُزاعِى و از شهیدان کربلا است. در برخى منابع آمده است که وى همان زاهر (بن عمرو یا اسود) اسْلَمى است که در بیعت شجره و جنگ خیبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) نقل روایت کرده است. در حالى که برخى دیگر، این دو شخصیت - یعنى زاهر بن عمرو و زاهر اسْلَمى - را جداگانه معرفى کرده اند.

زاهر پهلوانى آزموده، شجاع و به محبت خاندان پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) نامبردار بود. پس از شهادت امام على (علیه السلام)، در کنار عمرو بن حمق، بر ضد حکومت ظالمانه معاویه و عامل دست نشانده اش، زیاد، به مبارزه برخاست.

آن گاه که معاویه فرمان دستگیرى و کشتن زاهر و عمرو بن حمق را صادر کرد، هر دو از شهر متوارى شدند و سر به کوه و بیابان نهادند. تا این که عمرو در مخفى گاه خود به وسیله مأموران حکومت دستگیر شد و به شهادت رسید. ولى زاهر همچنان زنده بود و در سال شصتم هجرى در موسم حج به محضر امام حسین (علیه السلام) شرفیاب شد و همراه آن حضرت به کربلا آمد و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت یافت.

در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و زیارت رجبیه بر وى چنین درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلى زَاهِرٍ مَولَى عَمْروِ بْنِ الْحمق».

محمد بن سنان (متوفى ۲۲۰ ق) صحابى امام رضا علیه السلام و نویسنده کتاب هاى الطرائف، الأظلّة، المکاسب و...، از نوادگان «زاهر بن عمرو» است.

منابع

• پژوهشکده تحقیقات اسلامی، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا.